W połowie lat 90-tych na zachodzie zaczęły powstawać nowe modele oceny ryzyka kredytowego jako odpowiedź na niewystarczającą dokładność modeli klasycznych. Jednakże zastosowanie nowych metod oceny ryzyka kredytowego na rynkach rozwijających się wiążę się z pewnymi ograniczeniami np. można mierzyć poziom ryzyka tylko spółek giełdowych (np. modele intensywności DS, JLT) lub podmiot musi posiadać rating (np. model struktury ratingowej ryzyka). W związku z tym w warunkach polskiej gospodarki do prognozowania bankructwa nadal mają zastosowanie klasyczne modele oceny ryzyka kredytowego, w których zmiennymi są najczęściej różne zestawy wskaźników finansowych. W literaturze przedmiotu często podaje się optymalne wartości wskaźników (np. dla wskaźnika bieżącej i szybkiej płynności czy rotacji należności). Jednak wartości te najczęściej ustalane są dla podmiotów gospodarczych działających na zagranicznych rynkach np. na rynku amerykańskim.

W związku z tym w artykule autorzy poszukują takich wskaźników finansowych, które w najlepszy sposób dyskryminują podmioty gospodarcze ze względu na poziom ryzyka kredytowego. Dlatego autorzy przyjmują określone wartości w odniesieniu do poziomu prawdopodobieństwa niewypłacalności (PD) oszacowanego na podstawie modelu MKMV. W tym celu dla określonych poziomów PD zostaną wyznaczone kwantyle rozkładu. Przyjęto, że wskaźnik finansowy o charakterze stymulanty dobrze dyskryminuje przedsiębiorstwa w dobrej i złej kondycji ekonomiczno-finansowej, gdy wyznaczone wartości danego percentyla (np. P10) dla spółek w dobrej kondycji (górna granica wskaźnika) były wyższe od wartości P90 dla spółek w trudnej sytuacji (dolna granica wskaźnika).

Optymalne wartości wskaźników zostaną wyznaczone i porównane w różnych branżach, gdyż specyfika branży wpływa zasadniczo na preferowany poziom wskaźników finansowych. W badaniu uwzgledniono spółki, które były notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie w latach 1997-2006. Także fazy cyklu stopień niewypłacalności szczególnie w przypadku podmiotów o wysokim ryzyku kredytowym jest bardzo wrażliwy w odniesieniu do faz cyklu koniunkturalnego. Oznacza to, że poziom niewypłacalności będzie się zmieniał w zależności od cyklu koniunkturalnego, w okresie recesji będzie większy niż w okresie ekspansji. W związku z tym dla każdej branży optymalne wartości wskaźników zostaną wyznaczone dla tych dwóch stanów gospodarki.

Literatura:

[1] Bień W. (1999): Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa, Difin, Warszawa

[2] Byström H. (2004): A Flexible Way of Modelling Default Risk,

http://www.business.uts.edu.au/qfrc/research/research_papers/rp112.pdf

[3] Friedlob G. T., Schleifer L.F. (2002): Essentials of Financial Analysis, John Wiley & Sons, New York

[4] Sierpińska M., Jachna T (1997): Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, PWN, Warszawa

[5] Hull J., Nelken I., White A. (2004): Merton’s Model, Credit Risk and Volatility Skew, working paper

• Legal notice:
  

  Copyright (c) Pielaszek Research, all rights reserved.
  The above materials, including auxiliary resources, are subject to Publisher's copyright and the Author(s) intellectual rights. Without limiting Author(s) rights under respective Copyright Transfer Agreement, no part of the above documents may be reproduced without the express written permission of Pielaszek Research, the Publisher. Express permission from the Author(s) is required to use the above materials for academic purposes, such as lectures or scientific presentations.
  In every case, proper references including Author(s) name(s) and URL of this webpage: https://science24.com/paper/10639 must be provided.

1. Wrażliwość modelu MKMV ze względu na metodę estymacji wzrostu wartości aktywów
2. Analiza porównawcza nowych metod oceny ryzyka kredytowego