Wstęp: Przełyk Barretta (PB) budzi ogromne zainteresowanie z powodu możliwości rozwoju na jego podłożu raka gruczołowego przełyku. W badaniu endoskopowym PB powinien być podejrzewany gdy linia Z nie pokrywa się z poziomem górnej granicy fałdów żołądkowych.
Celem pracy była ocena częstości występowania w materiale własnym przesunięcia linii Z w badaniu endoskopowym górnego odcinka przewodu pokarmowego, częstości występowania PB, dysplazji i zakażenia Helicobacter pylori (HP) w badaniu histopatologicznym oraz ocena efektywności kosztów w aspekcie ekonomicznym.
Metodyka: Od stycznia 2000 roku do marca 2004 roku wykonano 5200 badań endoskopowych górnego odcinka przewodu pokarmowego, w których możliwa była szczegółowa ocena linii Z i połączenia żołądkowo-przełykowego. W przypadku stwierdzenia przesunięcia linii Z do góry od końca fałdów żołądkowych u 181 osób pobierano minimum 4 wycinki z każdego kwadrantu przełyku. PB rozpoznawano gdy stwierdzono w przełyku nabłonek walcowaty z metaplazją jelitową. Preparaty histopatologiczne oceniano w kierunku występowania dysplazji i zakażenia HP. Oceniono koszt wykrycia 1 przypadku PB biorąc pod uwagę ilość wykonanych badań endoskopowych i badań histopatologicznych.
Wyniki: Podejrzenie PB w badaniu endoskopowym wysunięto u 241 osób, u których stwierdzono przesunięcie linii Z od końca fałdów żołądkowych do góry (4,6%). PB rozpoznano na podstawie badania histopatologicznego u 33 chorych (0,6%). Krótki PB rozpoznano u 26 osób, zaś długi PB u 7 osób. Nie stwierdzono dysplazji dużego stopnia. Zakażenie HP w badaniu histopatologicznym stwierdzono u 26 osób z PB (78,8%). Wykrycie jednego przypadku PB wymagało wykonania 157 badań endoskopowych i 6 badań histopatologicznych u osób z przesuniętą linią Z w badaniu endoskopowym.
Wnioski: 1. Jeden PB rozpoznawano na 157 gastroskopii co stanowi 0,6% badanych 2. W żadnym przypadku PB nie stwierdzono dysplazji dużego stopnia
3. Identyfikacja osób z PB wymaga dużego nakładu pracy i kosztów.
|